Listy Ojca Pio. Tom IV
Nota o książce
Czwarty tom Listów Ojca Pio to najbardziej różnorodna i barwna część jego korespondencji. Znajdziemy w nim listy do papieża Pawła VI (napisany wkrótce po ogłoszeniu – dla wielu kontrowersyjnej – encykliki Humanae vitae), a także do kardynałów, biskupów, przełożonych zakonnych, do rodziny, uczniów i przyjaciół. Na szczególną uwagę zasługuje korespondencja z proboszczem z Pietrelciny, którego Ojciec Pio poufale nazywa wujkiem Tore. Bardzo ciekawe są jego listy do matki, ojca, rodzeństwa. Nie jest to jednak jedyna rodzina, do której pisze Ojciec Pio. Prowadzi duchowo kilka małżeństw, wskazując, jak rozwiązać piętrzące się w ich życiu trudności.
Najgłębszy ładunek duchowy mają listy Ojca Pio do uczniów – chłopców, którzy po ukończeniu edukacji w niższym seminarium w San Giovanni Rotondo kontynuowali kształcenie i formację w zakonie lub poza nim. W korespondencji tej Ojciec Pio objawia się jako doskonały pedagog i duchowy mistrz potrafiący łączyć wysokie wymagania moralne z wyrozumiałością i celnym słowem zachęty.
W tomie nie brak listów pachnących sensacją. Skierowane są one do Emanuelle Brunatto – byłego mafiozy nawróconego pod wpływem spotkania z Ojcem Pio – który w chwili kryzysu i kościelnych zakazów nałożonych na Stygmatyka postanowił działać na własną rękę i wydać książkę o grzechach wysokich dostojników kościelnych, by szantażować Watykan.
Zupełnie inny wydźwięk mają listy Ojca Pio do współbraci. Możemy podziwiać w nich braterską troskę, zażyłe relacje, okazywany szacunek i wsparcie.
Warto dodać, że tom zamykają luźne zapiski Ojca Pio. Są to jego kazania, notatki, teksty okolicznościowych wystąpień. Możemy dowiedzieć się z nich, jak Ojciec Pio rozumiał kwestie autorytetu Kościoła, życia chrześcijańskiego, podstawowe pojęcia z zakresu duchowości i mistyki.