Nota o książce
Niniejsza książka to swego rodzaju pamiętnik Zofii Reklewskiej-Braun, za którego pomocą autorka dzieli się z czytelnikami swoimi odczuciami i refleksjami na temat dorastania w trudnych dla Polski czasach. Poza przedstawieniem swoich prywatnych przeżyć i doświadczeń autorka pragnie pokazać, jak w okresie wojny, okupacji i późniejszej komunizacji kraju wyglądały realia życia z perspektywy zwykłego człowieka.
W przytoczonej historii nie sposób nie zauważyć rozdarcia, jakie towarzyszyło autorce na każdym etapie jej życia. To pozwala zrozumieć, jak ciężko, zwłaszcza młodej osobie, musiało być w czasach, kiedy sytuacja w państwie nie była stabilna – kiedy tempo życia musiało nadążać za wciąż zmieniającą się rzeczywistością.
Jakakolwiek by nie była historyczna prawda o wydarzeniach, które tu przywołuję, to ja w moim prywatnym życiu odczuwałam bardzo często, że przyszłam na świat gdzieś w przejściu, pomiędzy przewalającymi się nade mną epokami historycznymi, między miłością a nienawiścią, między dobrem a złem, pomiędzy... Myślałam nieraz, że jestem niepotrzebna. Nie przynależę nigdzie...