Ubóstwo. Radość życia radami ewangelicznymi

Ubóstwo chrześcijańskie jest zakorzenione w miłości, która – jak mówił św. Ignacy Loyola – polega na nieustannym wzajemnym udzielaniu sobie darów; jest ona oddawaniem wszystkiego, z sobą włącznie, i jednoczesnym przyjmowaniem wszystkiego od drugiej osoby. Pierwszym czynem miłości jest właśnie stać się ubogim z drugim i dla drugiego.

Trzy rady ewangeliczne: ubóstwo, posłuszeństwo, czystość, stały się inspiracją chrześcijańskich form życia monastycznego i zakonnego, wpisując się tym samym w dzieje jako wielka karta ludzkiej wolności. Osoby konsekrowane, tzn. żyjące tymi radami na podstawie złożonych ślubów, powinny doświadczać potrójnego wyzwolenia. Ubóstwo wyzwala z uścisku tego, co materialne; posłuszeństwo uwalnia od bałwochwalczej władzy ego, upodabniając do Syna oddanego Ojcu; czystość wyzwala spod panowania tego, co cielesne, wprowadzając w oblubieńczy wymiar agape.