Sobór Watykański II

U progu trzeciego tysiąclecia w atmosferze radości jubileuszowych, ukazuje się nowe tłumaczenie tekstów Soboru Watykańskiego II - pisze we wstępie Ksiądz Prymas Józef Glemp. Zmienia się bowiem nie tylko mentalność człowieka, ale i sposób wyrażania myśli, zmienia się język, i chodzi o to, by jak najlepiej oddać we współczesnej polszczyźnie to, co Ojcowie soborowi przekazali w języku łacińskim, który przez wieki był oficjalnym językiem Kościoła. 

Wyruszając w lekturze i refleksji nad dokumentami Vaticanum II od tego, co znajduje się pozornie najbardziej "na zewnątrz", znajdziemy się równocześnie od razu wewnątrz Kościoła jako tej rzeczywistości, którą Sobór poznaje i określa. Stara się to uczynić w świetle Objawienia, a zarazem na podstawie doświadczenia. W ten sposób chce być wierny wszystkim autentycznym źródłom poznania prawdy. Sobór poznaje Kościół w zwierciadle Objawienia, a równocześnie osadza go i ugruntowuje w doświadczeniu współczesnej ludzkości. I Kościół też dzięki Soborowi poznaje siebie niejako od strony współczesnej ludzkości, od strony jej potrzeb i problemów. W ten sposób wraz z poznaniem swej tajemniczej, nadprzyrodzonej istoty Kościół szeroko się otwiera. Soborowy wysiłek Vaticanum II poszedł w tym kierunku, aby Kościół mocniej się zakorzenił i niejako zamknął w całokształcie losu duchowego człowieka, głosząc mu wszędzie jego wielkie ludzkie i nadprzyrodzone zarazem powołanie. I w ten sposób Kościół wszedł jakby w nową fazę swej wierności dla uniwersalnego posłannictwa Chrystusowego, swego umiłowania dla Bożych dzieł - stworzenia, odkupienia i uświęcenia.