Rola i znaczenie przewodniczącego liturgii po Soborze Watykańskim II
Nota o książce
Zagadnienie przewodniczącego zgromadzenia liturgicznego w dobie posoborowej jest ciągle aktualne. Rozumienie tego tematu w kontekście eklezjalnym, gdzie zgromadzenie objawia sobą Mistyczne Ciało i Głowę, stanowi w pewien sposób wezwanie dla współczesnej teologii. Powiązany z eklezjologią problem kapłaństwa wiernych i kapłaństwa służebnego staje się, szczególnie podczas obecnego pontyfikatu, bardzo intensywny. Podjęcie zatem przez Autora, poniekąd trudnego i delikatnego tematu wpisuje się w teologiczną dyskusję Kościoła.
Z recenzji ks. prof. dr. hab. Jacka Nowaka SAC
Sposób celebrowania rzymskokatolickiej liturgii ulega stopniowym, ale coraz silniejszym zmianom. Wystarczy pobieżnie porównać przedsoborowy ryt z novus ordo, by wskazać na wiele różnic, między innymi: wprowadzenie języka narodowego zastępującego łacinę, przebudowę prezbiterium z ołtarzem i amboną, czynny udział uczestników w zgromadzeniach eklezjalnej wspólnoty oraz aktywny udział osób świeckich w różnorodnych funkcjach i posługach. Już te wymienione aspekty współczesnego przeżywania liturgicznych wydarzeń rodzą pytania o przewodniczących liturgii, o ich tożsamość i stojące przez nimi zadania. Autor dostrzegł potrzebę aktualizacji odpowiedzi na narastający problem. (…) odpowiedzialnie podjął wyzwanie wyrosłe z przekształceń społeczno-kulturowych w obrębie oddawanego kultu Bożego i uświęcenia wiernych Kościoła powszechnego, koncentrując się głównie na rzeczywistości bezpośrednio dotykającej rzymskokatolicką wspólnotę w Polsce.
Z recenzji ks. dr. hab. Sławomira Ropiaka, prof. UWM