Przekroczyć siebie

W książce „Przekroczyć siebie. Trzy ruchy życia duchowego” Nouwen, opierając się na swoim doświadczeniu przekraczania siebie, opisuje, w jaki sposób mierzy się z wyzwaniami życia i wiary. Prowadzi czytelnika od osamotnienia, z którym tak powszechnie mierzą się współcześni, do poruszającego odkrycia czegoś całkowicie innego, czyli zdrowo przeżywanej samotności. Na kolejnych kartach książki pokazuje, jak na drodze dojrzewania w relacjach z innymi ludźmi przejść od wrogości ku gościnności, aby wreszcie uczyć, czym jest prawdziwa modlitwa, która jest wolna od fałszywego obrazu Boga. Te przestrzenie relacji człowieka – z sobą, bliźnim i Bogiem – wzajemnie się uzupełniają i ubogacają. „Nie musimy wypierać się ani unikać swego osamotnienia, wrogości czy złudzeń” – pisze autor, ale wejść na drogę zrozumienia ich i przemiany, aby w ludzkiej niedoskonałości pamiętać, że „te bolesne znaki stają się znakami nadziei, tak jak rany Jezusa były nimi dla niewiernego Tomasza”.

Świat biegnie naprawdę szybko. Wokół nas ciągle nowe bodźce, zdarzenia, tragedie, emocje. Jak w tym świecie wejść w głębię swojego życia? Jak się zatrzymać? Czy duchowość ma jeszcze sens w takiej rzeczywistości? Jak w świecie perfekcjonizmu zaakceptować to, co w nas słabe? Jak poprzez tę akceptację dojść do czegoś nowego? Jak przeżyć trzy ruchy życia duchowego? A przede wszystkim „Co to znaczy żyć w duchu Jezusa Chrystusa?”.  

I chociaż Nouwen pisze, że nie zamierza oferować gotowych odpowiedzi czy rozwiązań, bo „poszukiwanie autentycznej chrześcijańskiej duchowości i próba odnalezienia znaków dających nam nadzieję, odwagę i ufność warte są wysiłku i bólu”, to niewątpliwie „Przekroczyć siebie”, jako zapis jego osobistych przeżyć, może być niezwykle istotnym drogowskazem podczas duchowej podróży przez życie.