Połowie mej duszy

Jeszcze do niedawna św. Klara z Asyżu była przedstawiana tylko w kontekście postaci św. Franciszka. Klara stała w cieniu tego drugiego, w cieniu kogoś, kto był jej ojcem, bratem i przewodnikiem w drodze do Chrystusa. Niektórzy mówili wprost, iż jest ona jedynie kobiecym wyrażeniem idei i myśli Biedaczyny z Asyżu, a co najwyżej najlepszą jego naśladowczynią.

Dopiero ostatnie pół wieku przyniosło niespotykane jak do tej pory ożywienie studiów i poszukiwań dotyczących postaci św. Klary. Te studia pozwalają nam odkrywać nowe oblicze Ksieni z San Damiano. Wskazują na kobietę o własnej osobowości, o typowych tylko dla niej cechach charakteru, wskazują na kogoś, kto nie pozostaje w cieniu, ale jest w stanie przez wiele lat nie tylko przewodzić wspólnocie kobiet, ale nadać jej cechy charakterystyczne, tryskające świeżością ducha w średniowiecznym Kościele i stanowiące nowoć nawet dla wspólnoty braci.

Autor książki w przystępny sposób wprowadza czytelnika w lekturę listów świętej założycielki klarysek. Przytaczając i analizując jej listy do św. Agnieszki z Pragi i do Ermentrudy z Bruges, kreśli portret kobiety o niezwykłej wrażliwości, stanowczości - jeśli chodzi o pragnienie zachowania radykalnego ubóstwa - oraz głębi duchowej. Kolejne rozdziały są medytacją nad poszczególnymi listami Klary.