Poemat Boga-Człowieka. Księga czwarta

Poemat Boga-Człowieka to zapis wizji włoskiej mistyczki Marii Valtorty (1897-1961) odnoszących się do życia i działalności Jezusa Chrystusa. Oryginalne włoskie wydanie podzielono na siedem Ksiąg, z których każda odpowiada jednemu okresowi z życia Jezusa Chrystusa. W Księdze pierwszej, noszącej podtytuł "Przygotowanie", znajdują się wizje i pouczenia od ślubu złożonego Bogu przez Joachima i Annę – rodziców Najświętszej Panny – błagających o upragnione od lat potomstwo, poprzez dzieciństwo Maryi, Jej pobyt w Świątyni Jerozolimskiej, zwiastowanie, życie ukryte Jezusa aż do śmierci św. Józefa, małżonka Maryi. Wszystkie wydarzenia opisane są językiem barwnym, plastycznym, dającym poczucie rzeczywistego uczestnictwa w przedstawionych wydarzeniach. Część wizji została jej przekazana przez Jezusa Chrystusa w postaci wewnętrznych dyktand, które zapisywała w chwili ich słyszenia.

W trzeciej i czwartej części Księgi czwartej (podtytuł "Trzeci rok życia publicznego"), znajdują się wizje i pouczenia z kolejnych wędrówek Chrystusa po Palestynie, miedzy innymi znane z Ewangelii sceny nawrócenia Zacheusza, pouczenie Szymona Piotra o tym, że trzeba wybaczać bez końca; o tym, że mamy być nieskazitelni jak gołębie i wiele innych. Chrystus mając pełną świadomość, że Jego nauczanie zmierza ku końcowi żegna się z mieszkańcami kolejnych wiosek i miejscowości.