Opowieść o Josipie Stadlerze, pierwszym arcybiskupie Sarajewa

Verba docent, exempla trahunt – słowa uczą, a przykłady pociągają. To jedno z popularniejszych przysłów łacińskich, które nic nie straciło na aktualności również dzisiaj. A może i dzisiaj jest bardziej aktualne niż wczoraj, ponieważ wydaje się, że słów pisanych, wypowiadanych i śpiewanych jest więcej niż kiedykolwie k. Brakuje natomiast przykładów do naśladowania, czyli autorytetów.

Celem książki Opowieść o Josipie Stadlerze, pierwszym arcybiskupie Sarajewa jest zapoznanie polskiego czytelnika z tą wybitną postacią żyjącą w latach 1843–1918. Jego życie jest przykładem prostego i świętego życia, zawierzonego całkowicie Bożej Opatrzności. Jako dziecko doświadczył biedy i cierpienia, aby później móc się stać oparciem dla biednych i wykluczonych. Swoim życiem pokazał, jak należy prowadzić dialog z tymi, którzy niepodzielają ani jego wiary, ani jego przekonań i jak być dobrym pasterzem dla tych, którzy mu ufali.

Książka jest przeznaczona dla wszystkich: wierzących i pobożnych, tych trochę mniej wierzących, jak również dla agnostyków i tych, którzy sami uważają się za niewierzących.

Sarajewo, choć geograficznie nie jest wcale odległe od naszego kraju, wydaje się nie dość wystarczająco u nas znane. Książka pozwoli poznać Czytelnikowi niezwykle ciekawego człowieka, żyjącego w wyjątkowym pod wieloma względami mieście w wyjątkowo burzliwych czasach. Można w niej również znaleźć interesujące polskie wątki, o których nie wszyscy wiedzą.

Gdy przybył do Bośni i Hercegowiny, którą zamieszkują różne narody i wyznawcy różnych religii, a także różne kultury, miał serce dla wszystkich, którzy zapukali do jego drzwi. Zawsze starał się budować ducha tolerancji i współistnienia.

Z Przedmowy kard. Vinko Puljića,
arcybiskupa Vrhbosni-Sarajewa