Objaśnienie „Polityki”

Poprzez powstające kompletne wydanie dzieł Tomasza z Akwinu w języku polskim polscy czytelnicy, nie tylko teolodzy i filozofowie, ale wszyscy zainteresowani kulturą, otrzymują właśnie bezpośredni dostęp zarówno do myśli Akwinaty, jak również do jego rzetelnej metody dyskursywnego dochodzenia do prawdy. Święty Tomasz uczy intelektualnej uczciwości i odwagi, precyzji myślenia i wytrwałości w dążeniu do prawdy, otwartości na różne – także „nieortodoksyjne” – nurty filozoficzne. Wszystkie te cechy umiejscawiają go wśród najwybitniejszych duchowych i intelektualnych mistrzów naszej kultury, a jego dzieła, należące do europejskiego i światowego kanonu intelektualnego, stanowią ważną inspirację do pogłębionych intelektualnych poszukiwań.

Chociaż Objaśnienie „Polityki” Arystotelesa (Sententia libri Politicorum) z całą pewnością nie należy do grupy tych pism Akwinaty w których wyraził on swoje stanowisko na temat fundamentalnych problemów filozofii i teologii w sposób najbardziej wyczerpujący i dopracowany, to jednak błędem byłoby traktowanie tego komentarza jako odgrywającego marginalną rolę w całym korpusie dzieł Doktora Powszechnego. Już choćby z racji czysto historycznych powinno się uznać Objaśnienie za dzieło o dużym znaczeniu. Stanowi ono bowiem – obok podobnego komentarza Alberta Wielkiego – jedno z pierwszych świadectw recepcji Polityki Arystotelesa po setkach lat nieobecności tego pisma w powszechnym obiegu. Powstanie komentarzy Alberta i Tomasza wyznacza więc początek ważnego etapu rozwoju filozofii polityki na Zachodzie, w którym Polityka stanie się jednym z zasadniczych punktów odniesienia, tekstem szeroko dyskutowanym i komentowanym. W Objaśnieniu „Polityki” odnajdujemy zatem najwcześniejszą interpretację politycznego nauczania Arystotelesa, dokonaną niedługo po tym, jak Polityka stała się na powrót znana czytelnikom i uczonym świata zachodniego. Już sam ten fakt powinien nas skłonić do uważnego przyjrzenia się temu komentarzowi.

Z wprowadzenia do Dzieła wszystkie, t. 43, Objaśnienie „Polityki” (tytuł oryginalny: Sententia libri Politicorum)