O dziękczynieniu

Wdzięczność ku Bogu wygasła w sercach naszych. Ten obowiązek – tak święty – prawie zupełnie został zaniedbany, a jakież mnóstwo serc nie zna go wcale! Cóż więc dziwnego, że coraz większa nędza nas uciska, że źródło łaski jakby wyschnięte i zatamowane zostaje dla tych, którzy zimnym samolubstwem przejęci, używają spokojnie darów Bożych, lecz ani wspomnieć nie chcą o tym, skąd im one przychodzą. O, jakże nam potrzeba ocucić się z tego letargu oziębłości, tak uwłaczającego chwale Bożej, tak szkodliwego dla nas samych!

Niech ta drobna książeczka, pod opieką Niepokalanej Maryi Dziewicy pomiędzy lud wierny wysłana, posłuży ku temu! Niech nam przypomni najświętszy obowiązek wdzięczności względem Boga, niech da poznać konieczną tej wdzięczności potrzebę, niech nam stawi przed oczy wszystko, cokolwiek zdolne jest rozbudzić w sercach naszych to uczucie tak szlachetne i tak obowiązujące każdego, to uczucie, które w głębi duszy sama natura złożyła, a jeszcze silniej wiara święta roznieca.

Tytuł oryg.: O dziękczynieniu, czyli uwagi o wdzięczności względem Boga wyjęte z pism ojca W. Fabera i E. Séguina. Tekst wg wyd. J.B. Langiego, Gniezno 1874. Dokonano niezbędnych korekt w zakresie ortografii, pisowni łącznej i rozłącznej, pisowni małą i wielką literą. Nieliczne wyrazy, obecnie nieużywane, uwspółcześniono. Na okładce ilustracja autorstwa Piotra Stachiewicza.