O dobroci

Oto krótka nauka o dobroci. Jest ona, jak wszystkie pisma o. Fabera – wielkiej nauki i wielkiej świątobliwości zakonnika, pełna najzbawienniejszych prawd, a tym pożyteczniejszych i potrzebniejszych, że odnoszą się one do potocznego życia, do codziennych relacji ludzi między sobą.

Autor, rozbierając ten przedmiot ze zwykłą sobie głębokością poglądów i z przedziwną znajomością serca ludzkiego, umie dopatrzyć się w dobroci coś nieoddzielnego wprawdzie od miłości, ale stanowiącego pewną odrębność.

Można też powiedzieć, że to, co on tu mówi o dobroci, taki ma związek z miłością bliźniego, jaki na przykład miałoby rozprawianie o zapachu róży z rozprawianiem o samym kwiecie tę woń wydającym. Jak róża nie jest tym samym co jej miły zapach i jej zapachu bez niej by nie było, tak i dobroć jest nieoddzielna od miłości.

o. Prokop kapucyn