Niepokalana Monstrancja Jezusa

Matka człowiecza to najpiękniejsza z niewiast. […] porodziła wierzących – chrze­ścijan, dziedziców Królestwa, dzieci Boże. Dlatego też od wieków rozpoczynają one każdą rozmowę niezmiennie od słów: Ojcze nasz i Zdrowaś Maryjo.

[…] Jej wielkość zbudowana jest bowiem jakby na dwóch filarach dogmatów stworzonych przez teologów i zatwierdzonych oficjalnie oraz podanych do wierzenia przez Kościół. To Niepokalane Poczęcie i Wniebowzięcie. Na nich opiera się cała wielkość i piękność Maryi, cała Jej świętość i miłość, która wiodła Ją od Nazaretu przez Betlejem, Kanę Galilejską aż na Golgotę. Zawsze była blisko człowieka. Blisko swego dziecka. Każdego – i Tego, którego nazwa­no Synem Najwyższego, i tego, które żyjąc pośród zepsutych i przewrotnych ludzi, jest niczym gwiazda rozświetlająca przestworza, niczym lampa stojąca na stole oświecająca wszystkich, którzy się doń zbliżą.

[…] Niech więc te rozważania będą niepokalanym światłem na stołach naszych domów, rodzin, naszej Ojczyzny. Naszych serc dziecięcych. To światło nie oślepia. Świa­tło Maryi rozjaśnia, oświeca, zapala, rozpłomienia do miłości – miłości, która zakrywa nasze grzechy.

Matko Pięknej Miłości – módl się za nami!