Niech mrok do ciebie nie przemawia

Kto zrozumie ból matki po stracie dziecka?

Kobieta zawsze doświadcza wielkiego smutku – czy po naturalnej utracie dziecka czy po aborcji. Pochyla się nad nią sam Bóg Ojciec, dawca wszelkiego życia. Dlatego też w pierwszej części książki autorka dokonała bardzo trafnego i pięknego podziału: obok opisów różnych „kazusów” dotyczących poronienia dziecka umieściła słowa pocieszenia zapisane w Piśmie Świętym, które mogą być adekwatne do różnych sytuacji. Są to słowa pociechy, wsparcia, przygarnięcia. Bóg nikogo nie potępia. Nawet tych, którzy „usunęli” swoje dziecko, cokolwiek mieści się pod tym orzeczeniem. Bierze każdą poranioną duszę za rękę i mówi: „Talitha kum”. „Dziewczynko – kobieto, mówię ci: wstań”. Wstań i znowu idź do przodu, do góry, do Mnie. Ja jestem z tobą.

W drugiej części książki przytoczono świadectwa, modlitwy, teksty świętych i papieży. Mogą one posłużyć do modlitwy dla tych, którzy opłakują stratę swojego dziecka. (ks. A. Muszala, ze «Wstępu» polskiego)