Miłość i sprawiedliwość społeczna

Miłość i sprawiedliwość społeczną napisał człowiek, któremu zależało na ocaleniu prawdy o człowieku, spełniającym się w swej pracy i tworzonych przez siebie strukturach życia społecznego. Lektura zbioru studiów społecznych autorstwa Stefana Wyszyńskiego utrwala w nas stanowisko, bazujące na nauce społecznej Kościoła, że argumentacja w dyskusji o osobie opiera się o rozum i prawo naturalne. I tylko ono stanowi trwały i niezafałszowany obraz wspólny naturze każdej istoty ludzkiej.

Cel istnienia człowieka od początku pozostaje w centrum zainteresowania Kościoła i tym sposobem zawsze mu towarzyszy, pomagając zrozumieć także rolę społecznej aktywności jednostki. Katolickie nauczanie społeczne, mając za orędownika, propagatora i olbrzymi autorytet – Prymasa Tysiąclecia – ma także swoje wielkie dzieła, opus magnum. Jednym z nich jest niewątpliwie Miłość i sprawiedliwość społeczna.

Wymienione słowa, wskazujące poruszaną tematykę, wymagały od Stefana Wyszyńskiego zagwarantowania nam, że zyskamy akces do czegoś wielkiego. W tym przypadku mamy do czynienia z wielkim dziedzictwem duchowym i intelektualnym, które autor pozostawia w naszych rękach, abyśmy go strzegli i je realizowali w życiu społecznym, narażanym tak bardzo na pozbawienie działania cudownego współbrzmienia rozumu i wiary, dobroci oraz piękna. 

Jak ocalić prawdę o człowieku? To właśnie miłość staje się najlepszą receptą na piękne życie!