Nota o filmie
Licheń był biedną wioską zagubioną wśród lasów, piasków i mokradeł, a jednak od dziesięcioleci otaczała go aura swego rodzaju cudowności. W tradycji objawień maryjnych istniało proroctwo z 1850 roku, w którym Matka Boska mówiła, że kiedyś na tym miejscu zostanie zbudowany duży kościół. W latach wojny doszło tam do dramatycznych wydarzeń. W sierpniu 1940 roku Niemcy aresztowali i wywieźli do Dachau proboszcza Jana Przydacza, zajęli kościół i plebanię i urządzili tam obóz dla młodzieży Hitler Jugend. We wrześniu 1965 roku licheńską parafię objął ks. Eugeniusz Makulski ze zgromadzenia ojców marianów. Był przekonany o wyjątkowości tego miejsca. By wynagrodzić Chrystusowi okupacyjne świętokradztwo, zbudował Golgotę i drogę Męki Pańskiej. Później całymi latami zbierał ofiary i tylko z nich, dzięki coraz liczniej przybywającym do Lichenia pielgrzymom, doprowadził do powstania na obszarze 95. hektarów sanktuarium maryjnego z dwoma kościołami, domami pielgrzyma, kuchniami, salami konferencyjnymi, studniami głębinowymi i elektrownią.
Film opowiada historię powstania w biednej zagubionej wśród lasów, piasków i mokradeł wiosce największego po Częstochowie sanktuarium maryjnego, które odwiedza ponad milion pielgrzymów rocznie. Obraz został nagrodzony na Międzynarodowym Katolickim Festiwalu Filmów i Multimediów Niepokalanów.