Konwikt szlachecki w Tarnoplou 1856 - 1886

Dla historyka zajmującego się dziejami edukacji w Galicji publikacja posiada szczególną wartość naukową. Z jednej strony wypełnia ona częściowo brakującą przestrzeń badawczą w zakresie szkolnictwa jezuickiego w zaborze austriackim, z drugiej zaś stanowi materiał badawczy dla opracowania monografii jezuickie­go Konwiktu Szlacheckiego w Tarnopolu, funkcjonującego w dwóch okresach: w latach 1820-1848 oraz w latach 1856-1886.
Konwikt ten w drugiej połowie XIX wieku był jedyną polską szkołą prywat­ną, gdzie studiowali synowie ziemiaństwa, wyższych urzędników ze wszystkich trzech zaborów, w szczególności po upadku powstania styczniowego. Wów­czas bowiem Galicja uzyskała autonomię (1867), podczas gdy w pozostałych dwóch zaborach nasiliły się represje rusyfikacyjne i germanizacyjne. Stąd auto­nomiczna Galicja stała się "polskim Piemontem", dźwigającym ciężar polskości i niepodległościowych działań. (...) Słownik z punktu widzenia historii edukacji, jak i historii zakonu jezuitów stanowi samo w sobie ważne źródło historyczne.
Z recenzji prof. dra hab. Jana Drausa

Publikacja wzbogaci znacząco dotychczasową historiografię o pracę ukazują­cą działalność edukacyjną Kościoła katolickiego. Wartość tego studium polega m.in. na tym, iż dotyczy ona kilku obszarów wiedzy historycznej, a przedstawio­ne biogramy zostały dobrze udokumentowane źródłowo. Dzięki tym walorom publikacja ta będzie mogła być pomocna w badaniach naukowych historii wy­chowania, oświaty i nauki. Ponadto opracowanie stanowi doskonałe źródło do dalszych badań nad biografiami zbiorowymi i indywidualnymi. Jego adresatami mogą być zarówno doświadczeni badacze, jak i studenci niemalże wszystkich kierunków studiów przygotowujący prace historyczne.
Z recenzji prof. dr hab. Władysławy Szulakiewicz