Kazania Grzegorza Jana Zdziewojskiego z Łasku

Zdziewojski, o którym zapisano w metryce Akademii Krakowskiej niezwykle pochlebną opinię (vir nobilis ingenio, moribus,liberalitate in literas et literatos), to urodzony i  zarazem wykształcony retor. Był on przede wszystkim kaznodzieją kontrreformacyjnego Kościoła katolickiego (Ecclesia militans), związanym szczególnie w ciągu swej długiej działalności kaznodziejskiej ze środowiskiem wiejskim i małomiasteczkowym (Kęty). Fakty te decydowały o inwencyjnej prostocie jego stylu. Problem literackości czy artyzmu nie miał dla niego żadnego znaczenia, bo kazania, które przygotowywał i zapisywał na osobnych kartach, powstawały „do szuflady” (inedita). Służyć miały jedynie do  wygłoszenia na ambonie. Były więc w zamierzeniu ich autora tekstem przeznaczonym do percepcji audialnej. Stało się jednak inaczej. Przetrwały prawie cztery wieki i dziś  podawane są do druku jako editio princeps. Czy słusznie? Czy znajdą zainteresowanie lub uznanie wśród współczesnego pokolenia? Czas pokaże.