Jezu, uwielbiam Ciebie

Jezu, uwielbiam Ciebie! To jest modlitwa zachwytu, w której jeden serafin śpiewa do drugiego: „Święty, Święty, Święty…”. Na pierwszy rzut oka może się to wydawać monotonne i nużące, ale – gdy spróbujemy to sobie wyobrazić – jest w tym śpiewie nieustanne, przeogromne zdumienie: „Święty!”. Jest zachwyt: „Święty!”. Jest radość, jak niezwykły jest On – „Święty!”. Niczym w ekstazie, jeden anioł opowiada drugiemu: „Widziałeś? Zobacz: Święty!”.

Jeśli opisuję to niebiańskie uwielbienie, to dlatego, że Słowo Boże odsłania przed nami skrawek chwały Pana, dając jednocześnie pewne wskazówki, jak możemy się modlić. Modlitwa prowadzi mnie do Boga. Stopniowo Go poznaję, aż któregoś dnia w zachwycie szepczę z przejęciem do kogoś, kto akurat jest obok: „Zobacz: Święty!”.

Od dawna zabierałem się do napisania książki o modlitwie w nadziei, że pomoże mi to poukładać sobie rzeczywistość dialogu z Bogiem. Nie zamierzam silić się na uczenie innych tego, czego sam nie umiem. Raczej chcę zaprosić do wspólnej drogi tych wszystkich, którzy z modlitwą sobie nie radzą. Chcę się podzielić swoim doświadczeniem wiary, licząc, że zaproszę do modlitwy uwielbienia czytelników, zaś stworzona w ten sposób swoista wspólnota modlitwy będzie i dla mnie pomocą w mojej drodze.

Z Wprowadzenia