Historiozoficzne dylematy Zbigniewa Jordana

Zbigniew Antoni Jordan to nazwisko, które współczesnym historykom nauki rzadko kojarzy się z filozofią. Kanadyjski epizod w jego życiu względnie trwale zmienił bowiem wcześniejsze postrzeganie go jako przedstawiciela tej dyscypliny. W niniejszej biografii autor zamierza zmodyfikować nieuzasadnioną jednostronność w naukowym klasyfikowaniu jego dokonań. Powoduje ona bowiem, że okresy naukowej aktywności Jordana jako filozofa oraz jako socjologa są postrzegane oddzielnie, co dzieje się z wyraźną szkodą dla całościowej oceny jego dokonań naukowych. W Polsce Jordan jest traktowany jako rasowy filozof, gdy tymczasem zarówno w Kanadzie, jak i na całym Zachodzie jest znany głównie jako socjolog. Powoduje to, że w polskim dyskursie naukowym postrzega się go tak, jakby jego prace były dziełem dwóch różnych osób. (…) Dlatego poniższa książka w zamierzeniu autora powinna spełniać podwójną rolę: filozofom ma przybliżyć osiągnięcia Jordana na gruncie socjologii, a socjologiom – na gruncie filozofii. Jego kariera naukowa i dorobek potwierdzają zarazem przekonanie, że nauka stanowi system wzajemnie warunkującej się wiedzy, dla której przeszkodą nie są bariery językowe i terytorialne. (Ze Wstępu)

Monografia, pod względem dyskutowanej problematyki, jest naukowo ważna i cenna  badawczo. Praca stanowi sumienną, wiarygodną i wartościową prezentację poglądów naukowych Jordana oraz jego działalności organizacyjno-dziennikarskiej. Ukazuje Jordan jako wnikliwego badacza filozofii Platona, wybitnego znawcę  marksizmu w wersji leninowskiej, socjologa i historyka filozofii polskiej, propagatora osiągnięć logików przedstawicieli szkoły lwowsko-warszawskiej na arenie międzynarodowej. Monografia stanowi pierwsze, tak obszerne krytyczne opracowanie naukowej biografii Zbigniewa Jordana. Jest to studium merytorycznie wartościowe, napisane rzeczowo i kompetentnie.

Z recenzji Krzysztofa Ślezińskiego