Historia sanktuarium w Pompejach

Najpiękniejsze spośród miast Etrurii spustoszył Wezuwiusz, który deszczem kamieni i popiołu okrył na wieki jego urok, bogactwo i wielkość. Ale to nie ruiny odkopanego miasta i nie turyści zwiedzający wykopaliska uczynili tę ustronną dolinę sławną na cały świat. To cuda Najświętszej Panny w nowej świątyni, pielgrzymi z wielu krajów i wszystkich języków, którzy przybywają w niezliczonych tłumach, roznieśli po świecie wieść o tym miejscu.

Niniejsza książka jest wspaniałym dokumentem powstawania kościoła w Pompejach. Niepozbawiona dramatyzmu, ale też ciepłego tonu opowieść pokazuje wspaniałe interwencje Bożej opatrzności, która prowadziła Bartola Longa i Mariannę de Fusco. Poznajemy także wielu przyszłych świętych i błogosławionych, związanych z tym wybranym przez Maryję miejscem. Sanktuarium w Pompejach podlega bezpośrednio papieżowi, jest też najważniejszym kościołem różańcowym na świecie.

Jan Paweł II pisząc List o różańcu (Rosarium Virginis Mariae) odwoływał się do niniejszej książki i ją cytował. Na rozpoczęcie Roku Różańca prosił, aby przywieźć do Watykanu obraz Matki Bożej Pompejańskiej, a na jego zakończenie, 7 października 2003 roku, osobiście udał się do sanktuarium w Pompejach. Także Jan Paweł II wyniósł Bartola Longa na ołtarze i nazwał przykładem dla świeckich katolików.

„Pragniemy, aby ta książka tak przemówiła do serc, by każdy mógł powiedzieć: «Moim marzeniem jest pojechać do Włoch, odwiedzić Pompeje i Królową Różańca!». Wierzymy, że każdy, kto nie będzie mógł tego uczynić, poprzez lekturę niniejszej książki przeniesie się sercem i duszą do pompejańskiego sanktuarium."