Ecclesiae Sponsae Imago

Bogactwo form życia konsekrowanego w Kościele jest ogromne. Okazuje się, że można podjąć powołanie do życia konsekrowanego żyjąc w świecie, a więc w swoim środowisku rodzinnym, pracy, angażując się w życie Kościoła lokalnego. Wraz z rozwojem życia monastycznego Kościół powiązał to powołanie z uroczystą profesją trzech rad ewangelicznych, życiem we wspólnocie, w posłuszeństwie przełożonemu i ze wspólną regułą, a na mocy dekretów Soboru Laterańskiego II (1139 r.) zaprzestano udzielania konsekracji dziewicom żyjącym w świecie. Sobór Watykański II podjął temat konsekracji dziewic żyjących w świecie. Odnowiony ryt został zaaprobowany przez papieża Pawła VI. 

Powołanie dziewic konsekrowanych w ordo virginum, podobnie jak każde powołanie chrześcijańskie, jest doświadczeniem dialogu pomiędzy Bożą łaską a ludzką wolnością. Osoby konsekrowane znajdują w Ewangelii niewyczerpane źródło radości, która nadaje sens ich życiu, kierunek ich drodze i jego fundamentalną regułę. Podążając za Chrystusem, przyjmują Jego czysty, ubogi i posłuszny styl życia oraz oddają się modlitwie, pokucie, dziełom miłosierdzia i apostolstwu, każda zgodnie z otrzymanymi charyzmatami.