Dialogi

W jednym ze swoich listów, napisanym w lipcu 593 ro­ku, papież Grzegorz sam mówi o tym, jak przy­stą­pił do tworzenia swego obszernego zbioru ha­gio­gra­ficz­ne­­go, jakim są Dialogi. Ów list adresowany jest do bisku­pa Maksymina z Syrakuz, dawnego przeora kla­sz­to­ru w Caelius, założonego dwadzieścia lat wcze­ś­niej przez samego Grzegorza, który żył w nim przez dłu­gie lata.

Dzisiaj, niemalże heroicznie woła do nas św. Grzegorz, abyśmy zobaczyli Boga i Jego działanie w świecie. Człowiek jest w stanie zrobić wiele z pomocą Bożą. Podstawą jednak jest wiara i całkowite poddanie się woli Ojca. Poszczególne opowiadania, przedstawiając mnichów pierwszych wieków chrześcijaństwa, budzą motywację do głębszej refleksji nad swoją duchowością. Papież chciał się podzielić z zagubionymi w świecie, ciągle szukającymi sensu swojego jestestwa, doświadczeniem Boga, które otrzymał i które widział w mnichach egipskich. 

św. Grzegorz Wielki, ur. ok. 540 r. W 574 r. porzucił życie świeckie i został mnichem. Założył kilka klasztorów. W 590 r., po śmierci papieża Pelagiusza II, został wybrany na jego następcę. W 596 r. wysłał misjonarzy do Anglii. Zmarł w 604 r. Był jednym z najbardziej znanych i poczytnych Ojców Kościoła na Zachodzie.