Izydor z Sewilli

św. Izydor z Sewilli - biskup, doktor Kościoła, urodzony w Kartagenie (Murcja, Hiszpania) ok 560, zm. w Sewilii, 4 kwietnia 636. Kanonizowany przez papieża Klemensa VIII w 1598. Ogłoszony doktorem Kościoła przez papieża Innocentego XIII w 1722. Pochodził z rodziny hiszpańsko-rzymskiej, z której wywodzili się także św. Leander, Fulgencjusz i Florentina. Ich ojcem był Sewerian, Rzymianin z Kartageny, blisko powiązany z królami Wizygockimi, który z żoną i dziećmi uciekł do Sewilli w roku 554, gdzie w tym samym roku miał mu się urodzić św. Izydor. Prawdopodobnie Izydor wspierał swego brata, Leandra, w zarządzaniu diecezją, by w 601 zostać jego następcą na arcybiskupiej stolicy Sewilii. Podczas swego długiego biskupstwa Izydor umacniał Kościół w Hiszpanii, zwołując synody, tworząc szkoły i domy zakonne oraz nawracając Wizygotów z arianizmu. Przewodniczył synodowi w Sewilii w 619 r. oraz w Toledo w 633. Świadom wielkiej wartości wykształcenia, Izydor starał się sprawić, by w każdej diecezji hiszpańskiej powstawała szkoła przykatedralna, gdzie nauczano prawa i medycyny, hebrajskiego i greki. Stworzył 20-tomową księgę Etymologii czyli Początków - encyklopedię wiedzy dostępnej w VII w. w Europie. Jego Chronica Maiora omawiała dzieje świata od stworzenia aż do czasów autora. Swe ziemskie dobra przekazał ubogim. Zaniesiony do swojej izby, po 4 dniach oddał Bogu ducha 4 kwietnia 636 roku. Miał 82 lata. Pochowano go obok św. Leandra i św. Florentyny.